Bir kitap düşün , kapağı ve sayfaları simsiyah , beyaz olan tek şey içinde yazılanlar.
Onca kötülüğün içinde bir nebze de olsa bişiyler anlatmak isteyen bir kitap.
Kapağı siyah diye hiç açmadan sonsuzluğa uğurlamak mı yoksa siyah ile beyazın amansız uyumuna tanık olmak mı?
Sen beyazlar içinde kaydolurken
Ben miyim siyahlara bürünen.
Bu kitap ne kapağı açılmayacak kadar kötü ne de sonsuz olması istenecek kadar güzel.
