Kendi savaşını veremeyen insanlar tanıdım hep, aciz ve zavallı. Başlarına olur olmadık şeyler geldiğinde hemen dayanacak bir duvar aradılar ama bilemediler ki duvara dayanma değil savaşmanın vaktiydi. Benim de oldu zaman zaman kaçamaklarım, sevdiklerimden kaçtığım , ağlamaktan korktuğum oldu ama savaşmaktan asla. Çizilen bir yol var önümüzde o yolda savaşmakta var sevişmekte, kadere inanmak bir acizlik gibi görünebilir ama asıl acizlik yazılana inanmayıp kaybedince 'kader' demek.