Rüyasının en güzel yerinde uyandı kadın, yatağından doğruldu ve yatmadan önce tartıştığı için salonda yatan adam geldi aklına , üstünü açındıysa örterim düşüncesiyle salona doğru yürüdü, kısa ve sık adımlarla ilerledi , uyku sersemliğiyle bir eli duvarda bir eli gözünde. Salona girdiğinde hayatta artık yanlız olduğunu anlaması uzun sürmedi, adam artık yok , kadın artık eksikti. Ne yeri dolar bu eksikliğin ne de giden gelir geri, mosmor ve buz gibi olan ellerinin arasında bir not;
Hayatta sana verdiğim sözler vardı, ben o sözleri tutamadım
Seni hiç üzmeyeceğim dedim, üzdüm
Hiç yalnız bırakmayacağım dedim, artık yalnızsın
Hani bana demiştin ya "sensiz yaşayamam" diye
Yalan söyledin!
Bak hala hayattasın.
